حرفهایم را دیگر
باید برای خودم نگه دارم
خاطراتم را باید
به دست فراموشی بسپارم
و
تنهایی را
به فصل تازه ی زندگیم وصله بزنم.
کمتر از دو هفته از جداییمون می گذره...
ولی دیگه خاطره ی با هم بودنمون یادم نیست.
تو این مدت که تو تنهاییام با خودم خلوت کردم
دیدم واقعا به نفعم بود که از زندگیم کشید بیرون.
احساس خوبی دارم. انگار خود واقعیم رو پیدا کردم.
انگاز تازه بیدار شدم. می خوام به معنای واقی کلمه زندگی کنم.
دیگه هیچ حسی هم نسبت به اون ندارم.
حالا دیگه بدون اون احساس خوشبختی می کنم.
بدون عشق هم می توان زندگی را کرد
می توان روال عادی را پیش گرفت
می توان دانشگاه رفت
کتاب خواند
آهنگ گوش کرد
با دوستان بود
و یک زندگی تلخ را تجربه کرد!
پ ن: از غریبه نخورده بودیم ازعشقمان بد ضربه خوردیم، بد!